امیرحسین میرمحمد – تو باش

دلم انگاری که وا داده

یعنی نه بسته س نه آزاده

یه درخت پیر و خشک بودم

که یه باغبون آبش داده

حال من با تو چرا صده

آخه انقدر حس تهش بده

ته دالون قلب خستم

میگه یهو بند و آب نده

تو باش پیش من از همه میبرم

مثل یه خوابی کاش از این خواب نپرم

تو تنها دلخوشی و امید آخرم

تو باش پیش من از همه میبرم

مثل یه خوابی کاش از این خواب نپرم

تو تنها دلخوشی و امید آخرم

نه میشه ساکت موند نه میشه وانمود کرد نشونی از عشق نیست

نه میشه ساخت با این دل داغون و چشمای دائما خیس

تو باش پیش من از همه میبرم

مثل یه خوابی کاش از این خواب نپرم

تو تنها دلخوشی و امید آخرم

تو باش پیش من از همه میبرم

مثل یه خوابی کاش از این خواب نپرم

تو تنها دلخوشی و امید آخرم