فرزاد فرخ – فرش قرمز

کاش یکم آهسته تر

وابسته شم

آخر بشم

دار و ندارت

گرد و خاک به پا کنم ثابت کنم

هیچوقت نمیشم بی خیالت

فرش قرمز پهن کنم واسه تو

من پرپر کنم گل سر راهت

مثل اسپند تو آتیشم

زدی و سوختم کنارت

لعنت به شب های بی کسی

از این همه دلواپسی خستم

من یه ماهی ام لب ساحل

که از مردن نمیترسم

بعد تو چیزی نمونده از من ...

لعنت به شبهای بی کسی

از این همه دلواپسی خستم

من یه ماهی ام لب ساحل

که از مردن نمیترسم

بعد تو چیزی نمونده از من ...

دنیام شده هم رنگ موهای سیاهت

این آخرا فرق کرده نوع نگاهت

راهی به جز دیوونگی واسم نذاشتی

آخر نتونستم بشم دار و ندارت

لعنت به شب های بی کسی

از این همه دلواپسی خستم

من یه ماهی ام لب ساحل

که از مردن نمیترسم

بعد تو چیزی نمونده از من ...

لعنت به شبهای بی کسی

از این همه دلواپسی خستم

من یه ماهی ام لب ساحل

که از مردن نمیترسم

بعد تو چیزی نمونده از من ...