پرهام – من تا من

اومدن خرابت کنن، گفتن عوض شدی (به لب)

ولی با چشم میگن بد شدی

بیشتر از اراده، اعتقاد دارن به تقدیر

عقب میمونن وقتی میری جلو تغییرو بغل کنی

اون عقب تو فکرشون یه تصویر قدیمی

از گذشته ای که ترجیح میدی هی نبینی

می مونه تو ذهنشون، تُ ولی تو حرکتی

نمیخوای با نگاه به عقب از سرعتت کم کنی

از من تا من، راه درازی رو طی کردم

گفتن تغییر کردی، تأیید کردم

عوض شدم میدونم، با اینکه تغییرو دوس ندارم

ولی هنوز همونم، تیغِ واسه هرچی مغز خرابِ زبونم

گفتن چقد مَن مَن میکنی بابا بسه

گفتم همه چی منه، همه چی نَفْسه

اینکه کی بودم چیکارا کردم مهمه

مهمتر اینه الان کی ام چی میخوام باشم همین لحظه

اینا فقط گیر میدن به این و اون

به مردم، حکومت، زمین و آسمون

حواسشون به همه چی هست، جز من

نه من، خودشون