فرخ شاهرخ شاهی – تابستون بی رحمه

میبینمت توی آفتاب

آسمون چه آبیه

هوا هم داغه مثه

عشقم بهت هرثانیه

ولی انقدر گرمه بازم

انگاری توی خلسم

یادم میره رفتی دیگه

چرا نمیشه باورم

بوی عطرت توی هواس

عشقمون تو سایه هاس

دیگه دلم سردش شده

داشتنت مثه رویاس

هرچی بهت نزدیک میشم

دورتر میشی هی ازم

توی این تابستون چرا

شدی عین یه زخم واسم

تابستون بیرحمه

آتیشش فقط منو میفهمه

تابستون بیرحمه

تنهاییامم به من میخنده

این شبا همش مهتابیه

سکوتش طولانیه

عکست رو گوشیم مثه

کهکشون رویائیه

دنیام دیگه خالی شده

قصه مون فانی شده

انگار دیگه این تابستون

بدون تو پاییز شده

بوی عطرت توی هواس

عشقمون تو سایه هاس

دیگه دلم سردش شده

داشتنت مثه رویاس

هرچی بت نزدیک میشم

دورتر میشی هی ازم

توی این تابستون چرا

شدی عین یه زخم واسم

تابستون بیرحمه

آتیشش فقط منو میفهمه

تابستون بیرحمه

تنهاییامم به من میخنده