حسین هور – رسوا

من آمدم مرا رسوا کنی

دل شکسته را شیدا کنی

سری به شانه ام بسپاری و

به عاشقانه ای لب وا کنی

نمی سپارمت دیگر به دیگری

مرا ببر به هر جایی که میبری

هزار و یک شبم بی تو سحر نشد

نمی‌گذارم از این قصه بگذری

من آمدم دوباره با ترانه ای برای تو

چه کرده ای که از دلم نمی رود هوای تو

من آمدم دوباره با ترانه ای برای تو

چه کرده ای که از دلم نمی رود هوای تو

نمی رود هوای تو

شکسته مستی ام را سبوی تو

خراب و خسته اما به سوی تو

من این شبِ به باران نشسته را

سحر نمیکنم جز به موی تو

ببین که با جهانم چه میکنی

به لب رسیده جانم چه میکنی

اگر تو مهر و ماهم نبوده ای

بگو در آسمانم چه میکنی