وحیدرضا گورانی – رفیق

ای یار غار من دار و ندار من

منم کویر خشک تویی بهار من

ای یار با وفا رفیق و جان من

تو ریشه کرده ای به استخوان من

تو تک گلی به باغ خشک و زرد این دلم

یه کشتیه به گل نشسته ام تو ساحلم

برام شبیه معجزه شدی تو زندگیم

به دل نشستی خیلی توی اوج سادگی

تو هر نگاه تو یه معجزه نشسته و

دلم به جز تو از تموم دنیا خسته

تو حال خوب بوی نم توی کوچه ای

تو شاعرانه ای تو حس خوب بوسه ای