سروش رضایی – لیلا

یه روزی اومد و دل برد و خندید

به هر ساز دل وم دل داد و رقصید

چه شبهایی‌ برام از حوض ماهی

ستاره هار و دونه دونه می چید



گل باغ و بهار زندگیم بود

رفیق بی کسی و خستگیم بود

خدا لیلای من دنیای من بود

پناه غربت و آوارگیم بود



لیلا لیلا لیلا بردن لیلام و

لیلا کجایی لیلا؟

ای وای ای وای ای وای بردن لیلام و

لیلا کجایی لیلا؟



خدا از آسمون بارون میباره

دل و م پر میکشه طاقت نداره

شب تاریک و تیره سرده اما

دل آتیش گرفتم خون میباره



حیاط و باد پاییزی و بارون

سکوت و غصه ی برگای بی جون

به من میگن شب و ماه و ستاره

چرا خونه دیگه لیلا نداره ؟



لیلا لیلا لیلا بردن لیلام و

لیلا کجایی لیلا؟

ای وای ای وای ای وای بردن لیلام و

لیلا کجایی لیلا؟