علی زینعلی – معرکه

《 معرڪه 》
منو تو مسیر جاده دلمو بردی چه ساده
چشامون خیره به راهه شروع ی فصل تازه
من شدم قفلی رو چشمات سرمم گرم به حرفات
گرمای عشقو دادم رفت که بشینه روی دستات
آخ که داره میزنه بارون هست توی چشامون
تصویر منو تو چه آروم دلامون
برامون چه قشنگه زندگی نه نمیگم نه نگی
پایه باش تا تو برام لیلی بشی من زندگی
خدا مارو واسه همین آفریده که
بشیم عاشق هم بی نظیر معرکه
تویی مثل بارون تو دل خیابون
که میریزه گاهی روی شونه ها مون